The Omen Alexandra Broeder / Tijd van de wolf

Het vrouwelijk perspectief is het uitgangspunt, aangezien anorexia, door de eeuwen heen, voornamelijk bij meisjes voorkomt. Bovendien wordt binnen het patriarchale systeem van behandeling geen ruimte gegeven aan de vrouwelijke stem. In deze tijd neemt het aantal meisjes dat anorexia ontwikkelt toe en ze worden steeds jonger.

Wat als we deze meisjes als klokkenluiders zien? Wat brengen zij dan aan het licht? Wat wil er gehoord worden?

(lees verder onder de quote)

De performers zijn jonge vrouwen die anorexia hebben (gehad). Onderdeel van de voorstelling is een gesprek tussen Alexandra, de performers en een deskundige over de vragen die The Omen  oproept.

Tijd van de Wolf maakt voorstellingen die rammelen aan de ratio, op het snijvlak van kunst, psychiatrie en spiritualiteit. We schijnen licht op vaak duistere (onbesproken) onderwerpen en zoeken ingangen naar meer menselijkheid. We spelen met het onvoorstelbare en het mystieke. Wat is echt, wat is niet echt, gezond of ongezond, en wie bepaalt dat eigenlijk? We staan open voor meerdere werkelijkheden en dimensies. Het is niet erg is als je het niet weet. Wij weten het ook niet. En vanuit dit niet weten maken wij ons werk.