"Het is de verleiding van de zelfdestructie die van deze voorstelling een mokerslag maakt. Het lijkt alsof Rau deze zelfdestructie als een mogelijkheid aan de samenleving voorlegt. Waar visie en hoop ontbreken en waar de toekomst lijkt afgesloten worden dood en leven inwisselbaar. Dat is een angstig perspectief."
Alleen de mens kan fantaseren
Met gesloten ogen kan je zien wie je wil
Alles zit nog vol met toekomst
Voorbij de waanzin wacht de zachtheid
Tot het aan de binnenkant blijft plakken