"Het gezin, dat de hoeksteen vormt van de samenleving, dat ongenadig verbrokkelt, en vervalt in naast elkaar leven, in doorgedreven individualisme, hebzucht, en egoïsme. Tekenend zijn de vele (ongemakkelijke) stiltes tijdens de laatste maaltijd, alweer het zo vaak herhaalde verhaal bovenhalen, het spreken over banaliteiten, oppervlakkig doen naar de buitenwereld, zijn ware gevoelens niet tonen (zelfs niet naar andere familieleden toe) om de schijn hoog te houden en het imago van het perfecte gezin in stand te houden."
Met gesloten ogen kan je zien wie je wil
Alleen de mens kan fantaseren
Tot het aan de binnenkant blijft plakken
Alles zit nog vol met toekomst
Voorbij de waanzin wacht de zachtheid