"In de schouwburg van Gent, waar hij vorig jaar een project deed met theaterregisseur Milo Rau van NTGent, vertelt Édouard Louis op welke manieren theater een rol in zijn leven speelde. "Als homoseksuele jongen in een arbeidersmilieu waar masculiniteit de norm was, werd ik altijd buitengesloten. Mensen noemden me een mietje, een pedale. Ik was voortdurend wanhopig op zoek naar manieren om geaccepteerd te worden." Over de beperkte reikwijdte van theater schreef hij vorig jaar, samen met Milo Rau van NTGent, de monoloog 'The Interrogation'. Daarin werpt hij een kritische blik op de impact van zijn eigen werk en bevraagt wat theater en kunst in zijn persoonlijke leven hebben betekend."
With closed eyes, you can see whomever you’d like
There's all that future, still
Until it holds from the inside
Beyond madness, tenderness awaits
Only humans can fantasise